35# Wcale nie chcesz tam wracać, prawda? - z Harrym

W domu nigdy wam się nie przelewało. Żyliście od pierwszego do pierwszego.  Twoja mama była jak anioł. Robiła wszystko aby tobie i twojemu rodzeństwu było jak najlepiej. Twój ojciec był jaki był. Lubił sobie wypić i wtedy zaczynał się horror. Któregoś razu przyszłaś do domu o 23:00. Weszłaś do pokoju w których siedziała mama.

T: Cześć mamo. – ucałowałaś ją w policzek. Przepraszam, że tak późno przyszłam ale zasiedziałam się u [T.I.P].

M: Dobrze. Teraz idź się wykąpać i spać. Jutro do szkoły. – przytaknęłaś. Usłyszałaś krzyk taty.

Tata: [T.I.] chodź no tu do mnie! – poszłaś do pokoju w którym siedział ojciec. Widziałaś, że był pijany.

Tata: Która jest godzina?!

T: 23:00 kochany tatusiu. – odpowiedziałaś wrednie. Gdy był w takim stanie nigdy nie byłaś do niego miła.

Tata: Jak ty się gówniaro do mnie zwracasz?!

T: Tak jak ty do mnie gdy jesteś wstawiony!

Tata: Bo stracę nerwy! Gdzieś ty była! Zobacz, która godzina! – jak zawsze zmieniał temat.

T: U [T.I.P]. Coś ci nie pasuje? – znowu zaczął zadawać te same pytania. Nie będę z tobą rozmawiała w takim stanie. Wytrzeźwiej to wtedy porozmawiamy. – ojciec wstał z fotela i podszedł do ciebie chwiejnym krokiem.

T: Co? Chcesz mnie uderzyć? No dalej zrób to! Ale masz tego świadomość, że jestem zdolna ci oddać, prawda? – patrzyłaś się w jego mętne oczy.

Tata: Nie prowokuj mnie.

T: Ja cię prowokuje? Czym? – dostałaś w twarz. Chwyciłaś się za policzek. Ze złości łzy zaczęły napływać ci do oczu. Wyprostowałaś się.

T: Ulżyło ci? – dostałaś drugi raz. Tym razem nie wytrzymałaś. Popchnęłaś ojca i upadł na ziemię. Wzięłaś piwo, otworzyłaś je i wsadziłaś mu je w rękę.

T: Masz napij się bo widzę, że jeszcze ci mało! – wybiegałaś z domu. Miotały tobą emocje. Rozpierały cię od środa. Udałaś się do pobliskiego parku. Usiadłaś na jednej z ławek i włączyłaś muzykę. Puściłaś sobie tę piosenkę. Łzy mimowolnie spływały po twojej twarzy. Rozmyślałaś nad swoim życiem. Chciałabyś aby twój ojciec przestał wlewać w siebie tyle alkoholu. Zauważyłaś grupkę chłopców idących w twoją stronę. Otarłaś łzy. Gdy przechodzili obok ciebie zaczęli do ciebie coś gadać ale nie słyszałaś ich bo miałaś głośno puszczoną muzykę w słuchawkach. Popatrzyłaś się tylko na nich i skarciłaś ich wzrokiem. Podeszli do ciebie. Wyciągnęłaś jedną słuchawkę z ucha.

T: Mówiliście coś? – jeden z nich, taki w lokach, się odezwał.

Loczek: Możemy się dosiąść?

T: A nie ma tu innych  ławek?

Blondyn: Dobra spadamy z stąd. Jakaś wariatka. – odeszli. Po parunastu minutach ktoś znowu usiadł obok ciebie. Był to ten chłopak z lokami. Ignorowałaś go. Chłopak poklepał cię po ramieniu.

T: Czego?

Loczek: Jestem Harry.

T: [T.I.]. Jeszcze coś? – chłopak widział, że nie masz humoru.

H: Tak. Możemy porozmawiać?

T: My? A niby o czym?

H: O tobie.

T: Dobre sobie. – wstałaś z ławki i poszłaś sobie.

H: Czekaj. – podbiegł do ciebie.

T: Odczep się w końcu.

H: Nie dopóki nie porozmawiamy. – musiałaś się zgodzić aby dał ci spokój.

T: Co chcesz wiedzieć. – stanęłaś.

H: Może nie tutaj. Chodźmy do mnie.

T: Myślisz, że jestem głupia? Zboczeniec. – zaczęłaś iść dalej.

H: Nie, nie czekaj. Źle mnie zrozumiałaś. – chłopak podążał za tobą próbując dotrzymać ci kroku. Nie chodzi mi o seks. Naprawdę. – przystanęłaś. Zmierzyłaś chłopaka wzrokiem.

T: No dobrze. – pojechaliście do niego, do domu. Przygotował wam herbatę. Usiedliście na kanapie i chłopak zaczął.

H: Co ci się stało w policzki? – dotknęłaś ich i poczułaś, że są opuchnięte.

T: Nic takiego.

H: Powiedz. Możesz mi zaufać. – czemu on tak nalegał? Czemu taki chłopak zainteresował się biedną dziewczyną? Nie bój się – chwycił twoją dłoń.

T: To mój tata. Pokłóciłam się z nim i dostałam. – zaczęłaś zaciskać pięść.

H: Jak on mógł zrobić takie coś? – przejechał ręką po twoim policzku.

T: Ale on nie zachowuje się tak na co dzień. Tylko jak wypije.

H: To go nie usprawiedliwia.  Jest bydlakiem jeżeli podniósł rękę na swoją piękną córkę. – chłopak przybliżał się do ciebie. Chciał cię pocałować a ty odwróciłaś głowę.

T: O boże, która już godzina? Muszę wracać. – pozbierałaś swoje rzeczy i chciałaś wyjść.

H: Wcale nie chcesz tam wracać prawda? – coś zakuło cię w sercu. Miał rację. Możesz zostać na noc jeśli chcesz. – coś tobą drgnęło. Odwróciłaś się na pięcie  i podbiegłaś do chłopaka. Przytuliłaś go z całych sił. Chciałaś poczuć się bezpiecznie.

T: Dziękuję – wyszeptałaś. Chłopak zaniósł cię do jego sypialni. Ułożył cię na łóżku. Byłaś strasznie zmęczona.

H: Dobranoc. – chłopak wyszedł a ty od razu zasnęłaś. Obudziłaś się o 2 w nocy. Nie mogłaś z powrotem zasnąć. Udałaś się do salonu na palcach. Zobaczyłaś tam słodko śpiącego Harrego. Nie chciałaś go budzić więc cofałaś się do tyłu ale panele zaczęły skrzypiec.

H: [T.I.]. Coś się stało? – usiadł i przetarł oczy.

T: Nie chciałam  cię obudzić, przepraszam.

H: Nic się nie stało.

T: Harry?

H: Tak?

T: Mogę spać z tobą? Jakoś nie mogę zasnąć. – spuściłaś głowę.

H: Choć tu. – wyciągnął rękę w twoim kierunku. Chłopak usadził cię na swoich kolanach.

T: Przy mnie nie masz się czego bać, tutaj jesteś bezpieczna pamiętaj. – chłopak pocałował cię w policzek. Położyliście się na sofie. Odwróciłaś się w stronę Harrego.

T: Obrazisz się?

H: Za co? – Pocałowałaś go.

T: Za to. – chłopak uśmiechnął się. Przytuliłaś się do jego nagiego torsu.

H: Dobranoc piękna. – czułaś się bezpiecznie w jego ramionach. Nie mogłaś uwierzyć, że nieznajomy chłopak okazał się kimś przy kim czujesz się naprawdę bezpieczna.

Grzywczak.

________________________

Wydaje mi się, że jest strasznie.

Ale da się się przeczytać? 

Proszę Was KOMENTUJCIE ! ♥